regie, camera & montage Daan Veldhuizen, montagecoach Jos Driessen, producent Viewpoint

Lange documentaire, 90 minuten, 2015

Premiere: International Film Festival Rotterdam 2015, presented in the Bright Future section.

In de bioscoop vanaf 25 juni 2015

 

Wanneer backpackers arriveren in een klein dorp in de binnenlanden van Laos, blijkt hun komst een splijtzwam voor de plaatselijke bevolking en met name voor de relatie tussen twee jeugdvrienden. Een complex East-meets-West-verhaal, verteld in een even rijke als confronterende filmtaal.

 

recensie uit de Volkskrant van 25 juni 2015:

Alle thema's zijn uitstekend in balans in documentaire Daan Veldhuizen

Daan Veldhuizen houdt alle thema's van de film uitstekend in balans. Het contrast tussen jeugdvrienden Shai en Khao is de pijnlijke kern van de film.

Door: KEVIN Toma **** I

n de ogen van anderen kan Shai nooit iets goeds doen. Maar nu hij zijn studie heeft afgerond en van de stad is teruggekeerd naar zijn geboortedorpje Muang Ngoi, ergens in de bergen van Laos, wil de nog jonge man bewijzen dat hij eigen baas kan worden. Als het regenseizoen voorbij is en de eerste backpacktoeristen zich aandienen, staat Shai trots in de deur van zijn nieuwe souvenirwinkel/massagesalon/excursiebureautje.

Maar het is moeilijk. Jeugdvriend Khao, het andere hoofdpersonage van de fascinerende documentaire Banana Pancakes and the Children of Sticky Rice, heeft het als mens, rijstboer en gezinsvader beter voor elkaar. Wanneer hij net als Shai wandelexcursies gaat aanbieden en hierin wél succesvol blijkt, krijgen de jongemannen iets van de spreekwoordelijke mier en de krekel: de één ijverig en doelgericht, de ander dralend, feestend en drinkend omdat hij zich met zijn toekomst geen raad weet. Het contrast tussen Shai en Khao is de pijnlijke kern van de film.

Maar Banana Pancakes and the Children of Sticky Rice gaat ook over de manier waarop dorpjes als Muang Ngoi veranderen zodra ze op een toeristische route komen te liggen. Regisseur Daan Veldhuizen (Stories from Lakka Beach) toont hoe Muang Ngoi in een identiteitscrisis belandt door de aanleg van een nieuwe weg en de komst van elektriciteit: plotsklaps is de herrie, haast en chaos van de moderne wereld binnen handbereik, en dat blijft niet zonder effect. Hoe verwerkt zo'n dorp de toeristenstroom? Wat hebben die backpackers, voornamelijk alternatieve jongeren uit het Westen, hier eigenlijk te zoeken?

Veldhuizen, die ook het scenario, het camerawerk en de montage voor zijn rekening nam, houdt alle thema's van de film uitstekend in balans en zoekt vol nieuwsgierigheid naar antwoorden. Hij heeft duidelijk oog voor zinnelijke schoonheid - zie het prachtige shot van dunne stralen zonlicht, schietend door de spijlen van een houten hut - en laat de beelden en dialogen steeds voor zich spreken.

Backpackers, luierend in hun hangmatten: net grote wiegende baby's. Terwijl twee Nederlandse meisjes naar de dorpelingen kijken, vragen ze zich af of die mensen óók stress hebben - een gesprek dat herkenning en plaatsvervangende schaamte wekt. Zo houdt Veldhuizen zijn personages, de toeschouwer én zichzelf voortdurend een spiegel voor. Of de filmmakers hem hebben betaald voor zijn optreden, wil iemand van Shai weten. 'Nee, ze gaven me een oude computer van 150 dollar.

 

'Premiere: International Film Festival Rotterdam 2015, presented in the Bright Future section

Bright Future review

The tourists are coming!

Daan Veldhuizen films the results of tourism in Laos in his great documentary Banana Pancakes and the Children of Sticky Rice, which was presented in the Bright Future section of the 44th International Film Festival Rotterdam. The title of the film is a humorous take on a slighly ignorant categorisation that may symbolise a foreign perspective on the inhabitants of regions in which this film is set. It also perfectly represents a certain type of expectations that people from the Western world have when exploring these places, hoping to find a remote corner of the earth that will take them as far away from possible from their ordinary lives.

The driving paradox of Banana Pancakes and the Children of Sticky Rice is that tourism in itself becomes a polarising factor that inevitably ends up affecting both the inhabitants of the village in Laos and said tourists.

Because of the polarising effect that tourism has on its setting, it would have been very easy for filmmaker Daan Veldhuizen to take sides, and openly comment strongly on whether tourism is a good thing or a bad thing. Yet, what is ultimately one of the strong points of the film is that it looks at its themes and issues in a very non-judgemental way.

Whether it is looking at the disenchanted tourists struggling to get a tour of the wilderness or more vastly documenting the progress of the development of the village as tourism draws more money, roads are being built and businesses are being established, it is very clear that Veldhuizen has little time in patronising his subject and would rather leave it to the viewers to pick sides and start debates.